مجموعه مسکونی با رویکرد پایداری اجتماعی در شهرک غرب تهران

چکیده در بحث پایداری بیشتر تأکید بر عوامل زیست محیطی و اقتصادی بوده و بعد اجتماعی پایداری از توجه کافی برخوردار نبوده است.در سال های اخیر عوامل اجتماعی به عنوان پیش نیازی برای پایداری، تمرکز زیادی را به خود معطوف کرده است.این مقاله ابعاد اجتماعی پایداری را مورد تحلیل قرار می دهد، در واقع در پایداری اجتماعی محور اصلی، انسان نسل حاضر وآینده می باشد و برآوردن نیازها، افزایش کیفیت زندگی او و استفاده از تمام ظرفیتها و توانش در بهبود وضع خود از اهداف پایداری اجتماعی است. که معیارهایی هم چون دسترسی برابر به منابع(عدالت اجتماعی)،توانایی خوب زیستن، سلامت و رفاه اجتماعی،امنیت، بالا بردن سطح آکاهی و آموزش، مشارکت، ارتقاء روابط جمعی و ... را دارا می باشد. باز خورد آن در معماری ، بوجودآوردن معماری پاسخگو است که همخوان با نیازهای اساسی و عالی انسان، الگوهای رفتاری او و بهبود کیفیتهای فضایی مطابق با آن برای همه اقشار جامعه بویژه افراد کم درآمد و معلولین باشد، معماری که در برگیرنده فرهنگ ،اعتقادات و الگوهای رفتاری است. در این میان حمایت از زندگی اجتماعی و فرهنگی از طریق ارتقاء فضاهای عمومی برای درگیر کردن مردم و شهر، افزایش ارزشهای فرهنگی و ایجاد ساختارهای با هویت در جهت بوجود آوردن حس تعلّق، ساخت محیط زندگی هارمونیک، و فضاهای انعطاف پذیر و ... از راهکارهای عملی طراحی برای دستیابی به پایداری اجتماعی است. در این مقاله همچنین اصول پایداری مجتمعهای مسکونی از بعد اجتماعی شامل عدالت و زیباشناسی و راحتی و آسایش و امنیت و رشد کودکان و هویت اجتماعی و سایر مسایل مشابه مورد بررسی قرار می گیرد. به این منظور پایداری اجتماعی از نظر جامعه متخصصان و صاحب نظران ایرانی بررسی شده است تا عوامل موثر در اصول پایداری مجتمعهای مسکونی استخراج شود. حاصل چنین است: عامل اول، آسایش درون خانه (فیزیکی) ، عامل دوم، بازی پذیری فضاهای باز و چند منظوره برای کودکان،عامل سوم ، هویت اجتماعی، عامل چهارم، نظم اجتماعی.